Po trzech miesiącach postanowiłam z tym skończyć. Uświadomiłam sobie, że nie tędy droga. Miałam przecież dziecko, męża, w którym przecież jeszcze niedawno byłam zakochana do szaleństwa. Rodzinę, której nie chciałam stracić. I kiedy zdałam sobie sprawę, że tak się może stać, poszłam po rozum do głowy. ️Unikanie nadmiernego spożycia kofeiny i alkoholu: Te substancje mogą prowadzić do odwodnienia. Zamiast tego, sięgnijcie po wodę lub napoje z naszą granolą, które dostarczą wam energii i składników odżywczych 😍 🍀Jedzenie wodnistej żywności: Owoce i warzywa, takie jak arbuz, ogórek i sałata, zawierają dużą ilość wody. Bo lepszego kandydata na męża nie znajdę. Gdy więc dwa lata później poprosił mnie o rękę, zgodziłam się. Gdy więc dwa lata później poprosił mnie o rękę, zgodziłam się. Nie kochałam go, ale czułam, że będę przy nim bezpieczna, że zapewni mi i naszym dzieciom spokojne, dostanie życie. Jego słowa bardzo mnie zabolały, gdyż na tamten moment byłam szaleńczo zakochana w swoim narzeczonym. Przekonywałam "przyszłego psychologa?" jak bardzo się myli. Po 10 latach muszę powiedzieć, że miał rację. Nie tylko sama przed sobą przyznałam się, że potrafiłabym zdradzić męża, ale również to zrobiłam. Wyglądałam co rusz przez kuchenne okno i gdy zobaczyłam, że brama się otwiera i auto męża wjeżdża do garażu, pobiegłam tam co tchu. Nigdy wcześniej tak go nie witałam, ale tym razem po prostu aż kipiałam radością i niecierpliwością. Otworzyłam drzwi do garażu i wtedy usłyszałam jego głos. Stał przy samochodzie i Męża po dużej ilości alkoholu zawsze ogarniał bojowy nastrój, stąd wiedziałam, że ma sporo promili we krwi. Teraz też wyskoczył z auta i siłą zaczął wpychać nasze dzieci na tylne siedzenia, nie dbając, aby zapiąć je pasami, a najmłodsze posadzić w foteliku. . napisał/a: mila851 2011-07-09 23:45 mam ogromny dylemat, który spędza mi sen z powiek. otóż mój facet miał problemy,zadzwoniłam do jego dobrego kolegi, który ma różnych wpływowych znajomych, aby pomógł. przyjechał najszybciej jak potrafił. ponieważ miałam okropne nerwy, wcześniej z koleżanką wypiłyśmy po piwku. kiedy on się pojawił przyniósł alkohol - jak mówił- na uspokojenie, który wypiliśmy we trójkę. ja się położyłam w końcu, bo mi się totalnie kręciło w głowie, koleżanka mówiła,że ona też poszła spać. rano obudziłam się obok kolegi mojego faceta wprawdzie w ubraniu(bez biustonosza), wydawało mi się,że miałam sen,że całowałam się z moim facetem. najgorsze było przede mną. ów "kolega" powiedział,że ma nadzieję,że koleżanka nie widziała, co się wydarzyło. nic nie odpowiedziałam, bo nie wiedziałam, co się stało. ale ból w pewnym miejscu uświadomił mnie do czego doszło. w tym momencie nie wiem, co robić. niczego nie pamiętam, boli mnie do tej pory i na pewno nie chciałam nigdy zdradzić. boję się cokolwiek powiedzieć, bo ten mężczyzna ma naprawdę dobre znajomości, a jeszcze bardziej boję się straty osoby, którą kocham. ja spałam, upiłam się paroma piwami, a on to wykorzystał. kurcze, co mam robić??? napisał/a: ~gość 2011-07-10 02:08 A który otwór Cię boli ? Jak to nie dupka to luz, żadna to zdrada :). Co do stawiania korzyści nad własnymi uczuciami to pasuje idealnie do pewnego zawodu. Tego najstarszego :D napisał/a: ~gość 2011-07-10 09:43 Hm a nie wolisz się zastanowić, że to gwałt właściwie? jeśli doszło do stosunku i nie byłaś go świadoma, to powinnaś to zgłosić, chociaż teraz to już po ptokach napisał/a: niceone 2011-07-10 10:20 Przedstaw całą sytuację swojemu facetowi - jeżeli sie dowie od tego kolegi, są małe szanse że uwierzy iż zaprosiłaś tego kolesia do siebie, piliście razem a potem "Ty nie chciałaś uprawiać z nim seksu tylko on Cie wykorzystał". napisał/a: powertrain 2011-07-10 10:29 zawsze powtarzam, że alkohol tylko mocnej głowie służy :) Jesteś, żywym potwierdzeniem przysłowia : Głowa pijana - dupa sprzedana. Dziewczyny uważajcie ile pijecie i z kim bo później wychodzą takie akcje, pobudka rano i wielkie zdziwienie, że coś się działo. napisał/a: kwiatlotosu2 2011-07-10 12:34 powertrain napisal(a):zawsze powtarzam, że alkohol tylko mocnej głowie służy A ja powiem coś co powtarzam od dawna: alkohol jest dla mądrych ludzi! yasminn, musisz powiedzieć o tym swojemu facetowi, bo vanilla napisal(a):jeśli doszło do stosunku i nie byłaś go świadoma, to powinnaś to zgłosić Nie wiem, czy to coś da. Przecież oboje byli pijani a autorka nic nie pamięta. Facet może wszystkiemu zaprzeczyć, albo obrócić sprawę tak, żeby wyszedł na niewinnego. napisał/a: ~gość 2011-07-10 13:37 fjaril napisal(a):Nie wiem, czy to coś da. Przecież oboje byli pijani a autorka nic nie pamięta. Facet może wszystkiemu zaprzeczyć, albo obrócić sprawę tak, żeby wyszedł na teraz i tak już po wszystkim, tak jak pisałam, bo pewnie się od tamtego czasu myła nie raz (jak zrozumiałam nie działo się to wczoraj), więc materiału dowodowego policja nie zbierze nawet. A z Twoich słów trochę wynika, że nie ma sensu zgłaszać gwałtu jak się było nieprzytomnym, z jednej strony może być ciężko udowodnić, ale z drugiej tacy ludzie mają pozostać bezkarni? Już nie o tym przypadku nawet mówiąc, bo ten już spalony... napisał/a: kwiatlotosu2 2011-07-10 13:52 vanilla napisal(a): z Twoich słów trochę wynika, że nie ma sensu zgłaszać gwałtu jak się było nieprzytomnym, z jednej strony może być ciężko udowodnić, ale z drugiej tacy ludzie mają pozostać bezkarni? Absolutnie nie to miałam na myśli! Chodziło mi o to, że nie wiem w jaki sposób mogłaby teraz to udowodnić. A bez dowodów to dobrze wiesz jak ta sprawa się skończy napisał/a: mila851 2011-07-10 15:21 fjaril napisal(a):vanilla napisal(a): z Twoich słów trochę wynika, że nie ma sensu zgłaszać gwałtu jak się było nieprzytomnym, z jednej strony może być ciężko udowodnić, ale z drugiej tacy ludzie mają pozostać bezkarni? Absolutnie nie to miałam na myśli! Chodziło mi o to, że nie wiem w jaki sposób mogłaby teraz to udowodnić. A bez dowodów to dobrze wiesz jak ta sprawa się skończy myślę,że macie rację,że podchodzi to pod gwałt, bo ja naprawdę nic nie pamiętam, a alkoholu napiłam się z nerwów. wiem-to żadne tłumaczenie, ale byłam w totalnym szoku. do tego jeszcze nałykałam się tabletek uspokajających...Pisząc o tym,że ów kolega ma wpływowych znajomych nie chodziło mi o to,że pod względem finansowym, ale po prostu mają znajomości bądź przeszłość...zwróciłam się o pomoc ponieważ byłam w niebezpieczeństwie i naprawdę ufałam temu człowiekowi, a w tym momencie czuję się wykorzystana. sytuacja faktycznie miała miejsce przeszło tydzień temu, więc udowodnić nic bym nie mogła, poza tym bałabym się nawet zgłaszać, bo nie wiem, co by ze mną wtedy było. Partnerowi również boję się powiedzieć. w chwili obecnej jest po operacji, więc potrzebuje przede wszystkim spokoju. A ja biję się z myślami... Ten "kolega" był u nas niedawno w odwiedzinach, ale zachowywał się jak gdyby nic się nie stało. Ja się z tym bardzo źle czuję. A poza tym nadal mnie boli, więc niemożliwością byłoby nawet,że zgodziłam się na cokolwiek, a teraz nie pamiętam. na pewno bym coś pamiętała. naprawdę nie wiem co robić. staram się wrócić pamięcia do tamtego dnia, ale jedyne, co pamiętam, to to,że w pewnym momencie strasznie zakręciło mi się w głowie i powiedziałam,że muszę się położyć. a co dalej - mogę się tylko domyślić, bo odczuwam do tej pory:( dziękuję Wam za słowa otuchy i rady. czuję się okropnie zagubiona. nigdy wcześniej nie miałam z czymś takim do czynienia i nigdy nie zdradziłam partnera, a w tej sytuacji czuję się okropnie...nie umiem sama sobie z tym poradzić... napisał/a: ill11 2011-07-10 17:17 Hmmm. Nic nie pamiętasz, jedynie to, że zakręciło Ci się w głowie. On przyniósł alkohol. Czyżby jakaś pigułeczka gwałtu? Weź pod uwagę, że jeśli rzeczywiście dał Ci coś, to nie masz żadnej gwarancji, że np. nie nagrał waszej orgietki na telefon... Partner musi się dowiedzieć, może jestem mega naiwna, ale troszkę mnie przekonałaś. Po takim czasie w zasadzie jest pozamiatane...Może pogadaj z tym kolesiem i dowiedz się, co się między wami wydarzyło? Żartem czy tam na poważnie, nieważne. Powinnaś wiedzieć wszystko. napisał/a: kwiatlotosu2 2011-07-10 17:51 ill11 napisal(a):.Może pogadaj z tym kolesiem i dowiedz się, co się między wami wydarzyło? Obawiam się, że dzięki temu nie dowie się prawdy. Przecież nie powie jej "tak, wykorzystałem Cię" napisał/a: ill11 2011-07-10 18:41 Ale coś tam przecież kwiąkał, że dobrze, że koleżanka nie widziała itd. Tego bym się czepiła. Czego nie widziała, co masz na myśli itd. Może i się niczego nie dowie, ale nie ma nic do stracenia. Póki co tylko ból może wskazywać, że do czegoś doszło. A jeśli nie? Jeśli sobie wkręca( co mało wątpliwe, patrz, brak biustonosza). Co by nie gadać, facet ją zgwałcił. Skoro ona nic nie pamięta, to jak to nazwać??? Skoro czuje ból, to pewnie czułaby go w trakcie(jeśli byłaby w pełni świadoma). Ja się nie znam, nie przyjmuję nigdy takiej dawki alko, żeby nie pamiętać nic później. Cze¶ć Jestem z moim chłopakiem od 1,5roku. Mamy tylko po 19 lat, ale poł±czyły nas wspólne problemy typu nie¶miało¶ć, bycie wy¶miewanym w okresie dzieciństwa, zamknięcie w sobie. Oprócz tego nikogo nie mieli¶my przed sob± dlatego my¶lę że traktujemy się do¶ć poważnie. Kilka miesięcy po tym jak zostali¶my par± mój chłopków upił się na domówce bardziej niż zwykle i całował się z inn± dziewczyn±, o czym powiedział mi kilka dni póĽniej. Po jakim¶ czasie uznałam że chce dać mu drug± szansę, bo przecież każdy na ni± zasługuje. Od tamtego czasu chłopak nie pije alkoholu w dużych ilo¶ciach. Dogadujemy się dobrze, pomagamy sobie jak możemy i jest nam razem super. Niestety ja nadal nie potrafię sobie z tym poradzić. Wiem, że s± gorsze przypadki, że dochodzi do zdrad w małżeństwach, bo wła¶nie do czego¶ takiego doszło w przypadku moich rodziców. Ojciec zdradzał matkę regularnie, a potem rozwiódł się z ni±, kiedy byłam mała. Wchodz±c w zwi±zek z moim chłopakiem miałam tylko nadzieję że nie powtórzy się to co spotkało moich rodziców. Pisze do was, licz±c na jakie¶ porady, jak mogę odbudować moje zaufanie do chłopaka i jak mogę przeboleć to co miało miejsce. Cały rok miałam raz gorsze raz lepsze chwile, próbowałam się od tego odci±ć, doszło do tego, że przez pewnie czas nie czułam nic, a teraz znowu jest Ľle i nie wiem co robić. Proszę o pomoc poczciwy dnia stycznia 04 2020 05:55:52 Po jakim¶ czasie uznałam że chce dać mu drug± szansę, bo przecież każdy na ni± zasługuje. Owszem, każdy ma prawo się pomylić i dostać jedn± szansę na odkupienie błędów, ale pod warunkiem, że człowiek, który j± daje jest gotowy na przebaczenie, pogodził się ze strat± wyidealizowanego obrazu partnera i oboje s± gotowi do pracy na zwi±zkiem. U Ciebie ewidentnie zabrakło tego kluczowego - wybaczenia, które wynikałoby z przepracowania a nie rzuconego słowa ot tak. Przebaczenie jest procesem a nie słowem. Warto byłoby się w Twoim przypadku zastanowić nad jak±¶ terapi±. Dobrze, że dostrzegasz możliwo¶ć powielania przez siebie niewła¶ciwych schematów i mechanizmów wynikaj±cych z Twojej sytuacji za młodu. To dobry moment, żeby się temu przyjrzeć bliżej, przyjrzeć sobie. Jeste¶ młod± osob± przed Tob± jeszcze mnóstwo upadków w życiu, ale nie każdy upadek musi oznaczać porażkę. aster dnia stycznia 04 2020 06:41:55 Nie przerobili¶cie tematu tamtego zdarzenia. Chłopak powiedział Ci o tym pocałunku i tym samym zrzucił ten ciężar z siebie, możliwe że nie chciał aby¶ dowiedziała się od osób trzecich. Zranił Ciebie, tylko na ile on zdaje sobie z tego sprawę? Czy je¶li nadarzy się podobna sytuacja to zachowa się tak samo? Bo przecież mu przebaczysz. Słusznie, że dała¶ mu szansę, kochacie się ale jeste¶cie jeszcze bardzo młodzi i może być różnie. Nie spieszcie się z jakimikolwiek deklaracjami dotycz±cymi Waszego wspólnego życia, daj/dajcie sobie czas. Pracujcie nad sob±. Romanos dnia stycznia 04 2020 15:31:15 A rozmawialas nim o tym co zrobil? Jak on reaguje na informacje o tym co przezywasz? Jego postawa wobec tego co robil jest moim zdaniem bardzo istotna... Mogl zwyczajnie jak pisze Poczciwy, rzucic problem na Ciebie i dla niego traz wszystko jeat OK, mogl tez naptawde czuc wyrzuty sumienia i pomoc Ci przez to przejsc... Z wybaczeniem nie jest tak, ze wybaczysz i zapomnisz... Mozesz wybaczyc, ale pamietac bedziesz, a Twoj chlopak swoja postawa nie wymaze tego z Waszego zycia tylko co najwyzej Ci zadoscuczyni i nauczysz sie z tym zyc. Panda19 dnia stycznia 04 2020 19:01:41 Na pocz±tku bardzo dobrze zdawał sobie sprawę z tego jak dla mnie to jest trudne żeby z tym funkcjonować, wiedział ile mnie kosztowało danie mu tej drugiej szansy, temat byl wiele razy poruszony w przeci±gu kilku miesięcy po całym tym zaj¶ciu. Ale potem ja zaczęłam całkiem normalnie się zachowywac, nie pokazywałam mu już że mnie to czasem boli( poniek±d dlatego że byłam pewna że już jest super). I w ten sposób od już chyba 4 miesięcy mam wrażenie że mój chłopak jest pewien, że sobie z tym poradziłam. Dlatego nie porusza tego tematu. Nie wiem czy powinnam mu powiedzieć o tym co czuje, liczę tu na wasz± podpowiedĽ. Waham się bo nie wiem czy to cokolwiek da oprócz tego że sprawie mu przykro¶ć wspominaj±c o tym. On bardzo się zmienił przez ostatni rok po tym co zrobił, pracował nad sob±. Ale czasem wydaje mi się że nie zdawał sobie sprawy z tego że aż tak zadziałało to na moj± psychikę, może my¶lal ze chociaż odczułam to Ľle to jednak nie aż tak. Czy on już całkiem wyrzucił to z pamięci? Yorik dnia stycznia 04 2020 20:09:10 Jestem pod wrażeniem jak w pigułce zawarła¶ istotę rzeczy, jak dobrze identyfikujesz co może być istotne i okre¶lasz to co Cię boli, ale nie wiesz sk±d to się bierze, czujesz a nie możesz namierzyć, bo ograniczasz się tylko do sytuacji (upokorzenia i utraty poczucia bezpieczeństwa); Masz dobre uwagi w komentarzach, wszystko super, tylko to może być dla Ciebie za w±ska perspektywa; Nie jeste¶ jeszcze uwikłana w zwi±zek więc nie musisz szukać kompromisów i dlatego warto spojrzeć na cało¶ć systemowo; Nie mam pojęcia czy teraz jeste¶ w stanie to zrozumieć, ale spróbuj; 1. Istot± niepokoju jest to na czym odparty/zbudowany jest ten zwi±zek nie samo zdarzenie. Temu się przyjrzyj bardzo uważnie. Zastanów się dobrze na czym powinien być zbudowany, to długi temat, więc tylko zwrócę na co¶ uwagę, choć nie musi tak tylko po 19 lat, ale poł±czyły nas wspólne problemy typu nie¶miało¶ć, bycie wy¶miewanym w okresie dzieciństwa, zamknięcie w sobie. Ten rodzaj zaindukowanej blisko¶ci, choć bardzo emocjonalny na ogół nie jest trwały bo skierowany egoistycznie na siebie. To rozładownie emocji roli Ofiary, ucieczka przed odpowiedzialno¶ci± za siebie i swoje życie. Użalanie się nad sob±. To nie jest miło¶ć, na ogół to Ucieczka od rzeczywisto¶ci. Zwi±zek oparty nie na wspólnym rozwi±zywaniu problemów, zainteresowaniach, osi±ganiu wspólnych celów, bawieniu się życiem a przeżywaniu nieszczę¶cia, cierpienia i użalania się nad sob± i swoimi ułomno¶ciami; Jak spotkaj± się dwie Ofiary losu to nic dobrego z tego nie wynika, bo będ± konkurować która jest większym cierpiętnikiem i czyje rany s± większe, by jednocze¶nie szukać w nich usprawiedliwienia na swoje nieogarnięcie; Poza tym, emocje buduj±ce blisko¶ć a potem intymno¶ć na wspólnym użalaniu się nad sob± to częsty schemat prowadz±cy do zdrady; Oprócz tego nikogo nie mieli¶my przed sob± dlatego my¶lę że traktujemy się do¶ć poważnie. To, że nikogo nie mieli¶cie przed sob± to ¶wiadczy o tym, że żadnego do¶wiadczenia w zwi±zkach nie macie. Wyobrażenia i życzeniowo¶ć to prosta droga donik±d. Każde ma swoje i za nimi pod±ża. Po jakim¶ czasie zimny prysznic. Dopiero po kilku facetach będziesz wiedziała na co zwracać uwagę a co jest nie istotne by my¶leć o zwi±zku poważniej; 2. Więc jakie ma znaczenie to co się zdarzyło ? Takie jak to co każde z Was z tym zrobi; To może Was zbliżyć a może też oddalić a wszystko zależy od szczero¶ci;Kilka miesięcy po tym jak zostali¶my par± mój chłopków upił się na domówce bardziej niż zwykle i całował się z inn± dziewczyn±, o czym powiedział mi kilka dni póĽniej. Naprawdę jeste¶cie razem? W jakim celu chodzicie oddzielnie na domówki? Też chodzisz bez niego? Macie taki układ z dojrzało¶ci czy z naiwno¶ci, bo to dwie różne rzeczy; Tak się przesuwa granicę, sobie i komu¶; czy wie, że to zrobił i nie może mieć pretensji, gdy pozwolisz sobie na to samo gdy będzie okazja, bo okazji się nie przepuszcza? Jaka jest Wasza obopólna granica, której żadne z was nie przekroczy? Niby dobrze, że ci powiedział, ale w ten sposób to Ty ponosisz tego emocjonalnie większe koszty nie on; on już nie musi żyć w poczuciu winy i w strachu, że się dowiesz od osób trzecich, więc to nie musi być uczciwo¶ć a wyrachowanie; Czemu się tylko z ni± całował? bo był pijany? Gdyby była możliwo¶ć, było gdzie, to usłyszała by¶, że poszedł z ni± do łóżka bo był pijany? Skoro zrzuca odpowiedzialno¶ć na alkohol a z siebie robi bezradnego to tak to wygl±da; Nie on decyduje tylko chętne panienki a by nabrać odwagi musi się napić; Wyci±gaj wnioski, lepiej teraz niż z pi±tk± dzieci;Nie wiem czy powinnam mu powiedzieć o tym co czuje, liczę tu na wasz± podpowiedĽ. Waham się bo nie wiem czy to cokolwiek da oprócz tego że sprawie mu przykro¶ć wspominaj±c o tym. On bardzo się zmienił przez ostatni rok po tym co zrobił, pracował nad sob±. Powinna¶, to też jego problem. Co dokładnie znaczy, że się zmienił i pracował nad sob±? Panda19 dnia stycznia 04 2020 22:42:36 Je¶li chodzi o punkt 1 to nie do końca dobrze to sformułowałam. Poznaj±c się nie mieli¶my pojęcia o tym jakie mamy i mieli¶my problemy w życiu, przez kilka pierwszych miesięcy luĽno się poznawali¶my, a dopiero z czasem zaczęli¶my się na siebie otwierać i wtedy okazało się że mieli¶my za dzieciaka podobne problemy a obecnie będ±c razem one minęły. Jeste¶my ¶miali, bez kompleksów. Nie zalimy się sobie, odbyli¶my max 2 rozmowy na temat naszej przeszło¶ci a obecnie po prostu wspieramy się je¶li które¶ ma nowe problemy. Zdaje sobie sprawę z tego że pierwszy zwi±zek zazwyczaj się kończy i warto próbować w innych, by poznać samego siebie, ale mnie podobali się inni mężczyĽni przed obecnym partnerem i porównuj±c z obecnym jest dużo lepiej dobrany do mnie niż oni. Je¶li chodzi o domówki to wolimy wyj¶cia razem, ale czasem zdarzy się tak, że druga osoba nie ma czasu/ma inne plany i nie widzimy problemu w tym by partner sam poszedł spotkać się z przyjaciółmi. Oprócz tego my¶lę że nie poszedłby z ni± do łóżka, bo nie uprawiał seksu nawet ze mn±. Oboje mamy pierwszy raz przed sob±. Ja nie jestem gotowa, możliwe że on też nie. Ponadto mówi±c mi o tym podkre¶lił że alkohol go nie usprawiedliwia, ale że nie ma pojęcia czemu tak zrobił, obiecał że nigdy więcej mi tego nie zrobi bo nie jest takim czlowkiem, nie tak był wychowany i wie jak± okropn± krzywdę mi wyrz±dził. Uważam że pracował nad sob±, bo kiedy¶ mało mi mówił o tym gdzie i z kim wychodzi a teraz dokładnie mnie o tym informuje i pyta czy nie przeszkadza mi że idzie gdzies z kolegami. Przestał pić w dużych ilo¶ciach, teraz jedynie piwo może dwa. Rzucił palenie, a zabierał się do tego bardzo długo. Był nerwow± osob± której ciężko było spokojnie rozmawiać w czasie jakiej¶ różnicy zdań a teraz panuje nad emocjami. Ogólnie stał się bardziej czuły i okazywał mi to żebym widziała że stara się żeby wszytko było dobrze. Romanos dnia stycznia 04 2020 23:30:40 Uwazam, ze powinnas powiedziec mu, ze masz "nawroty". Zakladajac, ze rzeczywiscie jest takim facetem jak go opisujesz, nie zbagatelizuje tego i bedzie sie staral dbac o to bys mu ufala. Potknal sie, to fakt... Moze jednak zalicza sie do tej mniejszosci, ktora potrafi uczyc sie na wlasnych upadkach wiec... Wiec porozmawiaj 😌 Panda19 dnia stycznia 05 2020 19:59:33 Dziękuję wam wszytskim, bardzo mi pomogliscie. Porozmawiam z nim Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze. Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny. Brak ocen. Logowanie Nie jeste¶ jeszcze naszym Użytkownikiem?Kilknij TUTAJ żeby się zarejestrować. Zapomniane hasło?Wy¶lemy nowe, kliknij TUTAJ. Natalia1081 Dołączył: 2016-11-03 Miasto: krzczonowice Liczba postów: 66 9 listopada 2016, 19:42 Mam już tu konto ale mam też trochę "głupi" temat. Dziewczyna: o dobrym sercu, bardzo zakochana w chłopaku on w niej jeszcze nie lecz wszystko idzie w dobrą stronę i on rózwnież zaczyna się angażowaćjest impreza ona na niej, bez niego, kiedy jest pijana nigdy nie zgonuje ani nic, ale całuje się i "dotyka" z wieloma, choć to nie jest świadomeno i ta dziewczyna ma tak zawsze kiedy wypije więcej, jej niedoszły chłopak o tym wiedział, gdyż sami się w ten sposób poznalion sie o tym dowiaduje od ludzi i oddala się od niej, ale dalej coś czuje więc rozmawiają, chłopak mówi, że go to zaboolało, płacze i po tym stwierdza, że nigdy nie beda razemta dziewczyna naprawdę żałuję i nie myślala, ze bedzie az tak zły, bo przecież nie byli razemzapewnia go, ze go kocha (naprawde tak jest), po raz pierwszy mówi mu te słowa, ale on za bardzo nie chce wybaczyc, ale tez nadal chce sie spotykac bo jednak cos tam czujetroche głupi temat, ale ludzie bywają głupico myślicie o takich osobach, które po alkoholu mają takie odpały, nic nie czują do tych osób z którymi się całowały?to troche moja sprawa no i mogę szczerze powiedzieć, że tamtego kocham, no ale zdradziłam, no ale też średnio to pamiętam i mogłabym rzec, że to się nie liczy.. inni wymiotują, zgonują, są agresywni po alkoholu i tego nie kontrolują, a inni "zdradza" i też tego nie kontrolują, co myślicie? Dołączył: 2011-02-18 Miasto: Liczba postów: 1535 9 listopada 2016, 19:48 Hahah, tez bym cie nie wiesz jak się zachowujesz po alko, to nie że inni wymiotuja po kątach itp. wcale cię nie usprawiedliwia, twoje zachowanie po jest dużo gorsze. I jeszcze piszesz, że wcale n je jesteś wtedy pijana, to ja nie wiem co byś robiła jakbyś była. Edytowany przez jaCie 9 listopada 2016, 19:52 Dołączył: 2010-11-03 Miasto: Ibiza Liczba postów: 15314 9 listopada 2016, 19:49 Co myślę? Że taka osoba nie ma ani trochę klasy. Skoro nie kontroluje się po alkoholu, to widocznie nie jest dla i dotykanie się "z wieloma" to dla mnie żenada. NIe dziwie się, że facet nie chce być z taką osobą. Jak można mieć szacunek do kogoś takiego?ps. Alko jest jak Media Markt- nie dla idiotów. sofro 9 listopada 2016, 19:50 Jezeli wiesz, ze nie kontrolujesz swoich popedow seksualnych po alkoholu - to po co pijesz? Nie wyobrazam sobie jak ludzie pija, wsiadaja potem do auta - zabijaja ludzi - i sie tlumacza, ze sa niewinni, bo "nie pamietaja". Po pierwszym razie - jak wiesz, ze nie umiesz sie kontrolowac - to decyzja raz na zawsze - jestes abstynentka i juz. Co to za gadanie "nie liczy sie"? Powaznie w to wierzysz? -) Co to znaczy, ze inni sa agresywni, a ty do nich nie nalezysz? Owszem- nalezysz! Jestes taka sama jak inni, co sie tlumacza, ze zabili, ale nie pamietaja. Jestes w tej samej lidze. Oraz owszem, bylas agresywna - chociazby wobec chlopaka, ktoremu dalas nadzieje na zwiazek i go zawiodlas. Poza tym po kazdym piciu - zbadaj sie na choroby weneryczne i HIV. Edytowany przez 9 listopada 2016, 19:53 Dołączył: 2013-09-30 Miasto: Las Liczba postów: 2061 9 listopada 2016, 19:52 Zakochana osoba tak nie postępuje. To myślę. Nie mogłabym później być z taką osobą. Zdrada to zdrada, na trzeźwo czy pod wpływem alkoholu - rani tak jak masz takie fazy po spożyciu alkoholu i traci się kontrolę, to może wypadałoby ograniczyć i nie mieć więcej takich problemów.. Dołączył: 2009-11-11 Miasto: Melbourne Liczba postów: 15311 9 listopada 2016, 19:58 Ja bym takiej dziewczyny nie chciała gdybym była facetem. Chłopakowi pewnie było trudno powiedzieć nie, ale trzeba jednak myśleć o przyszłości... co by miał ze związku z taką? Nigdy nie wiadomo kiedy i z kim go dziewczyna w ogóle nie powinna pić skoro nie umie się zachować. Alkohol nie jest dla każdego. Dołączył: 2016-10-15 Miasto: Ateny Liczba postów: 505 9 listopada 2016, 20:03 z szacunku dla tego chłopaka, którego sama piszesz, ze kochasz, powinnaś po prostu nie pić na imprezach, skoro tak Ci odbija. Wcale mu się nie dziwię, że się oddala, Ty chciałabyś być z chłopakiem, który jak wypije to uderza do innej, jednej, drugiej, trzeciej? Ja nie. Dołączył: 2011-02-06 Miasto: Toruń Liczba postów: 2205 9 listopada 2016, 20:04 tamtego kocham, no ale zdradziłam, no ale też średnio to pamiętam i mogłabym rzec, że to się nie liczy PrzyszlaZona 9 listopada 2016, 20:07 Dużo dziewczyn po alkoholu jest łatwa. Tak- jesteś łatwa. Z tego względu nie piję, mam koleżanki, które nie piją z tego powodu. Co innego jak byłam ze swoim facetem i po alkoholu miałam większą ochotę, a co innego dać się obmacywać innym facetom. Wiesz, że tak jest- nie pij. Usprawiedliwisz faceta, jeśli po alkoholu jest agresywny i Cię pobije? Przecież wtedy tego nie kontroluje. Widzisz? To, że się tak zachowujesz po alkoholu to jedno, a to że pozwalasz sobie na picie alkoholu wiedząc, że się tak zachowujesz- to tak, jest to zdrada, bo wiedziałaś, że jak pijesz to tak postępujesz, a mimo to dokonałaś takiego wyboru. Dołączył: 2013-08-18 Miasto: Zielone Wzgórze Liczba postów: 4712 9 listopada 2016, 20:17 Natalia1081 napisał(a):Mam już tu konto ale mam też trochę "głupi" temat. Dziewczyna: o dobrym sercu, bardzo zakochana w chłopaku on w niej jeszcze nie lecz wszystko idzie w dobrą stronę i on rózwnież zaczyna się angażowaćjest impreza ona na niej, bez niego, kiedy jest pijana nigdy nie zgonuje ani nic, ale całuje się i "dotyka" z wieloma, choć to nie jest świadomeno i ta dziewczyna ma tak zawsze kiedy wypije więcej, jej niedoszły chłopak o tym wiedział, gdyż sami się w ten sposób poznalion sie o tym dowiaduje od ludzi i oddala się od niej, ale dalej coś czuje więc rozmawiają, chłopak mówi, że go to zaboolało, płacze i po tym stwierdza, że nigdy nie beda razemta dziewczyna naprawdę żałuję i nie myślala, ze bedzie az tak zły, bo przecież nie byli razemzapewnia go, ze go kocha (naprawde tak jest), po raz pierwszy mówi mu te słowa, ale on za bardzo nie chce wybaczyc, ale tez nadal chce sie spotykac bo jednak cos tam czujetroche głupi temat, ale ludzie bywają głupico myślicie o takich osobach, które po alkoholu mają takie odpały, nic nie czują do tych osób z którymi się całowały?to troche moja sprawa no i mogę szczerze powiedzieć, że tamtego kocham, no ale zdradziłam, no ale też średnio to pamiętam i mogłabym rzec, że to się nie liczy.. inni wymiotują, zgonują, są agresywni po alkoholu i tego nie kontrolują, a inni "zdradza" i też tego nie kontrolują, co myślicie?A co to jest to" zgonowanie ani nic"?Moja rada: Skoro zawsze kiedy wypijesz więcej całujesz się i "dotykasz" z wieloma, to po prostu przestań pić. Problemy znikną. Mój pije codziennie na umór. Jestem u kresu wytrzymałości. O leczeniu nie chce słyszeć. Stałam się wobec niego bardzo agresywna, nienawidzę fetoru alkoholu w domu, nienawidzę widoku zapijaczonego faceta, nie toleruję pijanych w autobusie czy gdziekolwiek. Wyładowuje się na pijanym mężu coraz częściej, boję się, że dojdzie do najgorszego. Później płaczę i żałuję tego co zrobiłam. On oczywiście niczego nie pamięta. Czy to już choroba psychiczna? Czy powinnam leczyć się u psychiatry, czy raczej u psychologa? Pani Aniu! Nie jest Pani chora i nie musi się leczyć. Oczywiście warto skorzystać z pomocy psychologa i to najlepiej zajmującego się uzależnieniami. Życzę Pani ponadto, aby wreszcie udało się Pani ostatecznie uznać swoją bezradność wobec tego, z czym Pani walczy, czymkolwiek by to nie było (alkohol, alkoholizm, mąż, jego uczucia, jego decyzje, coś innego?). PozdrawiamJózef Sawicki Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Inne porady tego eksperta fot. Adobe Stock, Proxima Studio Mam 62 lata, dwoje dzieci i trójkę wnucząt. Wczoraj średnia wnuczka skończyła 10 lat, rodzice urządzili jej przyjęcie urodzinowe w ogródku jordanowskim. Siedziałam na ławce i patrzyłam na swoje wnuki, córkę i syna z rodzinami. I na Wieśka, mojego byłego męża, którego zawsze uważałam za mięczaka bez krzty męskiej energii. Siedział przy stole z rodziną i śmiał się. Obok niego jego druga żona, wypłosz jakich mało. Oczkami jak guziczki gapiła się w mężusia, spijając z jego ust każde słowo… Umierałam z zazdrości. Ławkę, na której siedziałam, od ich stołów oddzielało jakieś dwadzieścia metrów trawnika i wysokie krzewy. Moja córka, Diana, nie życzy sobie, żebym podchodziła do jej dzieci. Robert, mój syn, zgadza się z siostrą. Nie wiem, jak przekonać moje dzieci, że się zmieniłam. Że zrozumiałam, jaką krzywdę wyrządziłam nie tylko im – ale i sobie. I że teraz mogę im pomóc. Problem w tym, że nawet gdybym 30 lat wcześniej znała swoją przyszłość – starość w samotności i tęsknocie – pewnie niczego w swoim zachowaniu bym nie zmieniła. Bo cokolwiek oni by mówili, jakimikolwiek inwektywami by mnie obrzucali, prawdy nie da się zmienić. Urodziłam się taka, i tyle. Po prostu byłam posłuszna własnej biologii. Mam wrażenie, że już nosząc pieluchy, byłam zainteresowana płcią przeciwną. Cnotę straciłam w wieku 13 lat na koloniach nad morzem z szesnastoletnim tubylcem. Myślę, że miałam więcej szczęścia niż rozumu, bo przez następne 17 lat nie zaszłam w ciążę. W swojej mieścinie byłam znana jako cichodajka, więc kiedy wyjechałam na studia… nigdy więcej do N. nie wróciłam. Nie ze wstydu – wiedziałam, że jestem po prostu kobietą namiętną. Tyle że ludzie tego nie rozumieli, a ja nie miałam ochoty być wytykana palcami. Później ktoś nazwał mnie seksoholiczką, ale seksuolog, do którego poszłam z pytaniem, czy to prawda, stwierdził, że mam ogromne potrzeby, ale to nie seksoholizm. – Nie szuka pani ciągle nowych partnerów, dlatego że nowości panią podniecają. Myślę, że gdy znajdzie pani odpowiedniego mężczyznę, on pani wystarczy – powiedział i miał rację; problem w tym, że nie był to mój mąż. Nie powinnam była wychodzić za Wieśka Tylko że przy nim moje „szczęście” się skończyło, i choć się zabezpieczał, zaszłam w ciążę. Miałam już 30 lat i właściwie chciałam się ustatkować, założyć rodzinę. Wieśka poznałam w restauracji z dancingiem, gdzie poszłam z przyjaciółmi w pewien sobotni wieczór. Był miły, dość przystojny, świetnie tańczył, a ja znów miałam chcicę. W takim stanie poszłabym do łóżka i z Quasimodo. Jemu się spodobało i zaczął mnie nachodzić, żebym się z nim spotykała. Nie bardzo miałam ochotę, ale kiedy wyszło, że jestem w ciąży, uznałam, że los tak chciał. A Wiesiek był dobrze zarabiającym inżynierem… Szczerze mówiąc, nigdy naprawdę fizycznie męża nie pragnęłam, a w dodatku w te klocki należał do przeciętnych. Nie miał w sobie za grosz ognia ani namiętności. Ale był pod ręką, gdy czułam pragnienie. Był ojcem moich dzieci i nawet go lubiłam, choć, jak już wspomniałam, uważałam za ciapę i ciepłe kluchy. Więc pewnie jakoś bym dotrwała do grobu u jego boku – od czasu do czasu poprawiając sobie humor niemającym znaczenia namiętnym skokiem w bok, który rozładowywał gromadzące się napięcie w moim ciele – gdybym siedem lat po ślubie nie poznała Ryszarda. Mieszkał w tym samym bloku, dwie klatki dalej. Spotkałam go pewnego popołudnia. Ja spacerowałam ze swoimi dziećmi, on ze swoimi. Niewiele wyższy ode mnie, bardziej podobny do Maleńczuka niż Marka Grechuty. Ale gdy spojrzałam na niego, to jakby prąd przeszył całe moje ciało. Stanęłam w ogniu. W moich oczach Ryszard był chodzącym seksem. Ruchy jego ciała, uśmiech, twarz, dłonie… Feromony. Byłam gotowa. W jego spojrzeniu, którym obrzucił moje ciało, był ten sam żar. Dwa dni później zostaliśmy kochankami. To było nieuniknione. I pierwsze wrażenie nie kłamało – byliśmy seksualnie dla siebie stworzeni. Zwariowałam. Nagle wszystko inne straciło znaczenie – praca, dom, dzieci. Miłość męża. Opinia ludzi. Najważniejsze były nasze spotkania i seks. Namiętność, ogień, ekscytacja, która przepływała jak prąd w moich żyłach, rozlewając się po tkankach całego ciała. Byliśmy nienasyceni. Ciągle siebie spragnieni. Naturalnie, że ukrywaliśmy się – w końcu oboje mieliśmy rodziny. Listy od kochanka leżały pod moimi stanikami Kiedy nie mogliśmy się widzieć, pisał do mnie płomienne listy. Zbierałam je wszystkie i czytałam po wiele razy – Ryszard był poetą, artystą słowa. Potrafił jednym wierszem rozpalić mnie do czerwoności, tak że dzwoniłam do jego domu, mając nadzieję, że on odbierze, a nie jego żona, aby powiedzieć mu, że czekam na niego, już, teraz… Gdy przypomnę sobie te cztery lata, widzę ogrom szaleństw. Potrafiłam wziąć chorobowe, że niby mam bóle i będę leżeć w łóżku, i gdy mąż szedł odbierać córkę ze szkoły, do mojego domu przychodził Ryszard. Zamykałam maleńkiego Roberta w pokoju z telewizorem i oddawałam się rozkoszy. Ryszard wymykał się od nas, gdy słyszeliśmy dźwięk domofonu – to mąż wracał z córką. Wyrodna matka – tak nazwano mnie w sądzie, gdy to wszystko wyszło na jaw. Możliwe. Nic nigdy złego się nie stało, ale w „przyzwoitych” oczach tak to pewnie wygląda. Jak to ujął adwokat męża? „Małe dziecko siedzi zamknięte w pokoju, podczas gdy matka gzi się z kochankiem w sypialni. A gdyby dziecko udusiło się klockiem? Albo weszło na parapet i spadło z okna?”. A gdyby porwali go kosmici? Idiota. Tak, wiem, nie mam racji, i moja kpina jest nie na miejscu. Teraz to widzę, ale wtedy nie myślałam rozsądnie. Inaczej nie trzymałabym listów Ryszarda pod swoimi stanikami w szafce. Pewnego dnia Wiesiek chciał zrobić mi niespodziankę i kupił na urodziny piękną starą bieliźniarkę, o jakiej marzyłam. Przywieziono ją do domu, kiedy byłam w pracy, i mąż postanowił przełożyć moją bieliznę na nowe miejsce. Żeby wszystko było gotowe. I tak trafił na pudełko z listami Ryszarda… Być fair wobec siebie czy wobec innych? Awantura była kosmiczna… Przyszła mi wtedy na myśl maksyma Chińczyków: „Uważaj, czego pragniesz, bo może ci się spełnić”. Dostałam ten upragniony mebel – i straciłam rodzinę. Oczywiście wyprowadziłam się z domu jeszcze tego samego dnia. Gdy mąż odkrył prawdę, wynajęłam mieszkanie i… kochałam się z Ryszardem. To było najważniejsze. On stwierdził, że tak bardzo mnie pragnie, że chce ze mną być, i skoro ja jestem teraz wolna, on sprowadzi się do mnie. Mąż wygrał rozwód. Pozbawiono mnie praw rodzicielskich, jako że narażałam dzieci na różne zagrożenia, niemoralność itp… Ryszard też rozwiódł się z żoną i wydawało się, że nic więcej nam do szczęścia nie potrzeba. Jak powiedział pierwszej naszej wspólnej nocy w mieszkaniu: I żyli długo i szczęśliwie. Nie wierzcie w bajki. Chyba że mają tak teraz popularne „realistyczne” zakończenia. Królewna Śnieżka ugryzła kawałek jabłka, który stanął jej w gardle i doprowadził do niedotlenienia mózgu, więc po wybudzeniu była idiotką. Kopciuszek po ślubie z księciem na dworze traktowana była jak trędowata i wpadła w alkoholizm. A jak skończyła się moja bajka? Po pięciu całkiem fajnych latach Ryszard stracił pisarską wenę. Oczywiście nie z dnia na dzień, tylko tak powoli, stopniowo. To było dla niego tragedią, w życiu miał bowiem dwie ważne sprawy – pisanie i mnie. Zaczął pić. Coraz więcej. A im więcej pił, tym bardziej coś przestawiało mu się w głowie. Alkohol obudził w nim demona zazdrości i zaborczości. Przestał mi ufać. Rozliczał z każdej chwili poza domem. Awanturował się. Wszędzie widział kochanków. Podejrzewał mnie o zdrady. Mylił się. Wciąż pragnęłam jego – i tylko jego. Trzy lata wytrzymałam, mając nadzieję, że mu ta artystyczna blokada przejdzie, i znów będzie jak dawniej. Ale gdy pierwszy raz mnie uderzył, powiedziałam: „Dość”. Wiedziałam, że teraz będzie tylko gorzej. Zabrałam walizki i wyprowadziłam się. Nie podałam adresu. Nie odbierałam telefonów. Choć moje ciało płakało, nie ugięłam się. Są pewne granice. A on dwa miesiące później upił się i skoczył z mostu. Czy czułam się winna? Oczywiście. Wiedziałam, że gdybym została, nie zabiłby się. Jednak… czy ja też nie jestem ważna? Jakie byłoby moje z nim życie? Tak, czułam się winna przez pewien czas, dopóki ktoś mi nie wytłumaczył, że mamy obowiązki nie tylko wobec innych, ale i wobec siebie. I że zdrada siebie jest zdradą największą. A jednak, kiedy siedziałam za krzakami i patrzyłam na roześmianych ludzi, którzy genetycznie byli moją rodziną, tylko nie chcieli mnie znać, zaczęłam się zastanawiać, co jest ważniejsze: bycie fair wobec siebie czy wobec innych? I czy tak naprawdę byłam fair wobec siebie samej, skoro moje wybory doprowadziły mnie w to miejsce? W gruncie rzeczy wszystkie te pytania są nieistotne – bo tak naprawdę nie miałam wyboru. Moja biologia była silniejsza od mojej psychiki. Może więc tak w ostatecznym rachunku to ja jestem ofiarą? Oczywiście nie zamierzam rezygnować z odzyskania rodziny. Może pewnego dnia, jak będę się bardzo starać, będę gościem na kolejnych urodzinach moich wnuczków. Na razie patrzę na nich i tęsknota rozrywa mi serce. Czytaj także:„Matka kłamała, że ojciec mnie porzucił. Wychowywał mnie człowiek, który nie ma pojęcia, że nie jestem jego synem”„Zdradziłam męża z kolegą z pracy. Paweł pokazał mi, jak to jest być pożądaną, kochaliśmy się prawie na każdej przerwie”„Chciałam założyć rodzinę z wojskowym, ale służba była ważniejsza. Wrócił po 10 latach z miłością wypisaną na ustach”

zdradziłam męża po alkoholu