Jak wygląda terapia EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing)? Od czasu wstępnych badań na ten temat, terapia EMDR ewoluowała z koncepcji szybkiego ruchu gałek ocznych jako metody redukcji stresu do rozbudowanej i kompleksowo przebadanej formy psychoterapii. Obecnie jest ustrukturyzowanym i popartym badaniami sposobem leczenia La terapia EMDR se basa en la estimulación bilateral. De estos traumas parte la terapia de EMDR. El paciente tiene que describir ese recuerdo 'enquistado' y con la ayuda del terapeuta se irán identificando aquello elementos más relevantes de este y que más sensaciones negativas le produzcan al paciente. Jak wygląda psychoterapia dziecka? Pracę z dzieckiem rozpoczynamy od spotkań mających charakter konsultacyjny. Najczęściej są to trzy pierwsze spotkania. Podczas tych spotkań psycholog zbiera wywiad od rodziców lub opiekunów prawnych odnośnie zgłaszanego problemu, dlatego też w Centrum-Ja na pierwsze spotkanie zapraszamy samych » Seminarium „Traumy interpersonalne w terapii EMDR”, (2020), prowadzone przez d r Annę Ritę Verardo; » Szkolenie EMDR – stopień II, (2020), prowadzone przez d r Anabel Gonzalez Vazquez; » 3-letnie s zkolenie z Somatic Experiencing ® (metoda leczenia objawów traumy i łagodzenia chronicznego stresu). » Szkolenie Brainspotting Aplikacja Twojego zdrowia. Aplikacje medyczne. Postęp medycyny to nie tylko coraz skuteczniejsze leczenie, lecz także łatwiejszy dostęp do lekarzy. Aplikacja Enel-med pozwoli Ci oszczędzić czas i znaleźć najlepszego lekarza w dogodnym terminie. Spędzanie długich godzin w kolejkach do rejestracji czy gabinetów już dawno odeszło w EMDR jako rychlá a účinná terapie. Posted on 6 února, 2023 by Sandra Junková. EMDR (Eye Movement Dessensitization and Reprocessing) je psychoterapie, která umožňuje lidem vyléčit se ze symptomů a emočního utrpení, které jsou výsledkem znepokojivých životních zkušeností. Opakované studie ukazují, že pomocí terapie EMDR . EMDR w psychozie: wskazówki odnośnie konceptualizacji przypadku i leczenia. [streszczenie artykułu, część 5] EMDR in Psychosis: Guidelines for Conceptualization and Treatment Journal of EMDR Practice and Research, Volume 7, Number 4, 2013 David P. G. Van den Berg; M. Van der Vleugel; Anton B. P. Staring; Paul A. J. De Bont; Ad De Jongh Trudności i związane z nimi strategie terapeutyczne Poniżej przedstawiono kilka rodzajów trudności charakterystycznych dla stosowania EMDR u klientów z psychozą, wraz ze strategiami radzenia sobie z nimi. Ciągła traumatyzacja z powodu doświadczeń psychotycznych Jeśli klient przypisuje halucynacje słuchowe (głosy) realnemu agresorowi z przeszłości, wówczas może stale czuć się zagrożony. W podobny sposób, urojenia paranoiczne mogą powodować stałą traumatyzację. Na przykład, klient może mieć poczucie, że przestępcy, którzy kiedyś napadli na niego z bronią, stale go obserwują i chcą mu coś zrobić. Tacy klienci mogą nie być zdolni, żeby poczuć się bezpiecznie w teraźniejszości, nawet w gabinecie terapeuty, gdyż są przekonani, że inni chcą ich skrzywdzić lub zabić. Choć nie zawsze tak jest, to zwykle przypisywanie doświadczeń psychotycznych czynnikom zewnętrznym może uniemożliwiać rozwinięcie się dystansu między przeszłością i teraźniejszością. W czasie sesji EMDR poziom SUD będzie pozostawać wysoki, niezależnie od wyboru celów do przetworzenia. Taka zewnętrzna atrybucja może działać jako „przekonanie blokujące” w ramach EMDR, które uniemożliwia przetwarzanie traumatycznych doświadczeń. W sytuacji tego rodzaju CBT może być niezbędne, żeby skorygować taką dysfunkcyjną atrybucję. Innymi opcjami jest zastosowanie instalacji zasobów oraz wplatanie do EMDR elementów pracy poznawczej (cognitive interweave). Zakłócenia poznawcze Przeszkodą może być też słaba koncentracja. Jest ona często obecna w zaburzeniach psychotycznych jako element zaburzeń poznawczych. W czasie EMDR klienci mogą mieć trudności z wykonywaniem poleceń oraz koncentracją na celu przetwarzania. Niektórzy nie są w stanie podążać przez dłuższy czas za palcami terapeuty (lub innymi rodzajami stymualcji i wymagają powtarzania instrukcji, aby wykonywać to właściwie. Głosy obecne w czasie sesji również rozpraszają klienta. Najlepiej jest jednak starać się realizować protokół w zwykły sposób. W razie poważnych zaburzeń poznawczych sesje mogą być krótsze, jednak zaleca się to jedynie wtedy, gdy jest to absolutnie niezbędne. Niektórzy klienci z psychozą mają słabą pamięć roboczą, która – jak się uważa – ma centralną rolę z fazie desensytyzacji EMDR. Ładunek emocjonalny i to, jak żywo jest doświadczany obraz wydarzenia urazowego zmniejszają się po obciążeniu pamięci roboczej. Za mało dystrakcji (w postaci stymulacji bilateralnej) może powodować, że klient będzie pochłonięty przez ponowne przeżywanie, jednak za dużo dystrakcji może w ogóle uniemożliwić myślenie o wspomnieniach. Najlepiej sprawdza się więc optymalne obciążenie pamięci roboczej i dopasowanie do danego klienta. Trudności z ruchami oczu Niektóre osoby z rozpoznaniem schizofrenii mają upośledzone ruchy sakadyczne, czyli ruchy o szerokim kącie w płaszczyźnie horyzontalnej, często związane z podążaniem za bodźcem. Upośledzone ruchy sakadyczne mogą wynikać z ogólnego uszkodzenia procesów sensomotorycznych w korze czołowej, a w szczególności może to być związane z zaburzonym hamowaniem motoryki w kory przedczołowej. Nie jest jednak jasne, czy te uszkodzenia są przeszkodą w EMDR. Oczywiście, mogą powodować pewne trudności z wodzeniem oczami za bodźcem, jednak ostatnie badania sugerują, że mechanizm działania EMDR związany jest bardziej z obciążeniem pamięci roboczej w czasie myślenia o traumatycznych obrazach, a to prawdopodobnie nie ulega zakłóceniu przez trudności z wykonywaniem ruchów sakadycznych. W razie potrzeby można wykonywać innego rodzaju stymulację, na przykład obustronną dźwiękową, zadania związane z liczeniem w pamięci, rysowaniem czegoś, chodzeniem, albo też z tappingiem. Leki przeciwpsychotyczne Niektórzy badacze uważają, że EMDR działa, ponieważ aktywuje układ cholinergiczny w mózgu, który związany jest z uczeniem się, pamięcią i uwagą. Jednakże niektóre leki przeciwpsychotyczne blokują receptory cholinergiczne, co powoduje działania niepożądane takie jak suchość w ustach, zaparcia, przyspieszoną akcję serca, rozszerzenie źrenic i niepokój psychoruchowy. Niekiedy pacjenci dostają leki przeciwdziałające motorycznym skutkom ubocznym leków przeciwpsychotycznych (np. biperyden), co może powodować mniejszą skuteczność EMDR. Nie jest to co prawda potwierdzone, jednak należy to brać pod uwagę w wypadku, gdy klient zażywa duże ilości leków i brak jest efektów EMDR. Wówczas zmniejszenie dawki leku antycholinergicznego może być pomocne. Zubożenie afektu Apatia, anhedonia i blady afekt są negatywnymi objawami zaburzeń psychotycznych. Badania wskazują, że zaburzenie afektu oznacza raczej zmniejszenie ekspresji emocji, a nie brak ich subiektywnego doświadczania. W czasie EMDR trudno jest jednak niekiedy określić, jak się czuje dana osoba. Czasem zgłasza wysoki SUD (subiektywne jednostki dystresu), choć jego wyraz twarzy nie wskazuje na doznawanie jakichś przykrych uczuć. Utrudnia to pomożenie klientowi w utrzymaniu się w „oknie tolerancji” emocji. Zalecane jest omówienie tego z wyprzedzeniem: jaki poziom SUD oznacza jaki rodzaj doświadczenia klienta. Terapeuta może nie widzieć tego z zewnątrz, jednak klient może doświadczać wewnętrznie silnych emocji. Omówienie tego zwykle nie stwarza większych problemów. Nietypowe skutki uboczne i destabilizacja Niekiedy pojawiają się nietypowe reakcje. Niektórzy zgłaszają, że słyszą dźwięki używane do stymulacji dźwiękowej jeszcze przez kilka dni po sesji, jednak nigdy nie zgłaszano, żeby utrzymywały się dłużej. Objawy psychotyczne mogą tymczasowo nasilać się w czasie EMDR (np. głosy mogą nasilać swoją intensywność i częstotliwość przez kilka dni). Sugerujemy, żeby wspomnieć o takiej możliwości z wyprzedzeniem, dzięki czemu klient będzie mniej zaniepokojony, gdy tak się stanie. Przez wszystkie lata, kiedy autorzy tego artykułu stosowali EMDR w psychozie (u pacjentów szpitalnych oraz ambulatoryjnych) nigdy nie spotkali się z całkowitą dekompensacją psychotyczną, jednak na przyszłość nie można tego wykluczyć z całą pewnością. Ważne jest przygotowanie planu na wypadek nasilenia się psychozy i bliski kontakt z innymi osobami zaangażowanymi w leczenie danej osoby oraz z osobami z jej sieci społecznej. W czasie EMDR mogą pojawiać się objawy dysocjacyjne. Autorzy postrzegają dysocjację jako dysfunkcyjny mechanizm radzenia sobie z wysokim poziomem stresu. Wobec takich reakcji dysocjacyjnych, ważne jest by terapeuta pozostał spokojny i w kontakcie. Większość klientów jest w stanie słyszeć terapeutę, więc warto skomentować sytuację np. „Wygląda na to, że stres nadmiernie się nasilił. Poczekamy więc, aż ponownie będzie możliwe radzenie sobie z nim”. Pomocne może być skupienie się klienta na szczegółach otoczenia. Pomocne może być też wcześniejsze omówienie strategii takich jak dotknięcie przez terapeutę ramienia klienta lub poproszenie go, żeby wymienił 10 niebieskich przedmiotów gabinecie itp. Klienci zwykle sami znają strategie, które im pomagają. Dysocjacja sama w sobie jest nieszkodliwa, a w naszym doświadczeniu zawsze mija. Dyskusja W naszym artykule staraliśmy się przedstawić zalecenia odnośnie konceptualizacji przypadku i stosowania EMDR. Przypadki mające na celu zilustrowanie tego pokazują, że zaburzenia psychotyczne zasadniczo są złożone. Obejmują czynniki biologiczne, psychologiczne i społeczne, a niemal zawsze towarzyszą im inne zaburzenia. Autorzy zalecają więc włączanie EMDR w ramach bardziej kompleksowego leczenia psychologicznego. W naszej praktyce klinicznej łączymy EMDR z CBT. Polecamy sięgnąć po obszerny opis CBT w psychozach do jednego z wielu protokołów. Praktyka pokazuje, że CBT i EMDR można bardzo dobrze łączyć ze sobą. Dość często konieczne jest wykonanie wstępnej pracy poznawczej, aby stworzyć kontekst dogodny do pomyślnej pracy za pomocą EMDR. Z kolei u wielu klientów po pracy EMDR należy korzystać z zadań związanych z ekspozycją lub eksperymentami behawioralnymi, aby uzyskać dalszą poprawę. Warto zauważyć, że w przypadku CBT efekty leczenia są lepsze, jeśli stosuje się kompletny program leczenia. Autorzy mają przekonanie, że łączenie CBT i EMDR ma synergistyczny efekt, jednak konieczne są dalsze badania na ten temat. Znajomość zjawiska psychozy i adekwatnych strategii terapeutycznych jest warunkiem wstępnym stosowania EMDR w psychozie. Z jednej strony, klinicyści, którzy mają doświadczenie w leczeniu zaburzeń psychotycznych wiedzą, że nie ma potrzeby być nadmiernie ostrożnym i że klienci są w stanie znieść więcej, niż wydaje się to możliwe klinicystom nie mającym doświadczenia z psychozami. Podkreśla się, że nie ma żadnych dowodów naukowych, że stosowanie psychoterapii w psychozach jest szkodliwe. W naszym doświadczeniu najwięcej problemów związanych jest ze współistniejącymi zaburzeniami osobowości, w których kluczowym objawem jest niestabilność emocjonalna. Może to na przykład zwiększać ryzyko dysocjacji. Autorzy nie stosują zwykle żadnych technik stabilizacji i stosują standardowy protokół EMDR. Należy zauważyć, że klienci, z którymi pracujemy zwykle mają rozpoznania schizofrenii lub zaburzenia schizoafektywnego i w związku z tym korzystają z opieki psychiatrycznej, w tym – leczenia farmakologicznego. Innymi słowy – zostały u nich wdrożone istotne działania zmierzające do stabilizacji. Niestety nie dysponujemy danymi, które pozwalałyby precyzyjnie określić wskazania i warunki stosowania EMDR w psychozie. Na ten moment, każdy terapeuta musi sam ocenić, co można zrobić za pomocą EMDR, a czego nie, opierając się na swoim klinicznym doświadczeniu. Oczywiście, klinicyści powinni mieć na uwadze czynniki, które mogą wpływać na zdolność klientów do korzystania z EMDR. Kiedy są wyraźne przeciwwskazania, należy odroczyć EMDR lub zmienić plan leczenia, jednak autorzy zauważają, że klienci z psychozą nie różnią się pod tym względem od innych grup. Co więcej, należy podkreślić, że jednym z istotniejszych problemów w odniesieniu do klientów z psychozą jest to, że nie są im oferowane skuteczne strategie psychoterapeutyczne. EMDR w psychozie: wskazówki odnośnie konceptualizacji przypadku i leczenia. [streszczenie artykułu, część 1] EMDR in Psychosis: Guidelines for Conceptualization and Treatment Journal of EMDR Practice and Research, Volume 7, Number 4, 2013 David P. G. Van den Berg; M. Van der Vleugel; Anton B. P. Staring; Paul A. J. De Bont; Ad De Jongh Istotna część klientów z psychozą doświadczyła w swoim życiu traumy dziecięcej i cierpi z powodu współchorobowości zespołu stresu pourazowego. Badania wskazują, że trudne doświadczenia wczesnodziecięce odgrywają istotną rolę (pośrednio i bezpośrednio) w pojawieniu się i utrzymywaniu objawów psychotycznych. Podejście dwóch metod w konceptualizacji EMDR i wyniki ostatnich badań odnośnie przetwarzania obrazów związanych z traumą wpasowują się w dotychczasowe poznawcze modele wyjaśniające psychozę. Artykuł przedstawia kilka wstępnych zaleceń odnośnie konceptualizacji terapii EMDR w psychozie, które oparte są zarówno na przesłankach teoretycznych, jak i klinicznym doświadczeniu i zostały zilustrowane opisami przypadków. Opisano kilka przeszkód jakie można napotkać w leczeniu za pomocą EMDR i terapeutyczne rozwiązania dla nich. EMDR w psychozie można łączyć z innymi standardowymi interwencjami jak farmakoterapia lub terapia poznawczo-behawioralna. Znaczna część pacjentów z psychozą, bo aż 10-30% lub nawet więcej, cierpi z powodu współwystępujących objawów stresu pourazowego. Choć prac oceniających skuteczność EMDR w takich sytuacjach jest niewiele, to te, które są dostępne wskazują, że zastosowanie EMDR powodowało spadek nasilenia objawów lękowych i depresyjnych, poprawę samooceny, a w jednym z badań zmniejszenie nasilenia halucynacji. Zaleca się łączenie EMDR z innymi metodami leczenia ze względu na złożoną naturę psychozy. Rozmawianie o traumie w przypadku psychozy Osoby z poważną chorobą psychiczną (Severe Mental Illness, SMI) zwykle chcą opowiedzieć o swoich doświadczeniach urazowych. W kontraście do tego, klinicyści obawiają się zwykle, że spowoduje to pogorszenie stanu psychicznego. Ta „hipoteza szkodliwości” została obalona w badaniach interwencyjnych, a ponadto wykazano, że pacjenci z psychozą dobrze radzą sobie z wywiadem dotyczącym dowiadczeń urazowych. Ujawnienie traumy i trudnych doświadczeń może powodować wzburzenie u każdego, nie tylko u pacjentów z psychozą. Wymaga to od terapeuty podejścia empatycznego, ale zorientowanego na cel. Cierpienie związane z omawianiem doświadczeń urazowych jest zwykle przejściowe, natomiast ciężar poruszania się przez życie z utrzymującymi się objawami PTSD jest wielokrotnie poważniejszy, gdyż powoduje wzajemne wzmacniania się objawów PTSD i psychozy. Wskazania do EMDR w psychozie: EMDR wskazane jest , gdy objawy PTSD towarzyszą objawom psychozy;EMDR wskazane jest również w leczeniu objawów wytwórczych nawiązujących bezpośrednio do wcześniejszych urazowych doświadczeń, np. w przypadku paranoi, która rozwija się bezpośrednio po fizycznej napaści lub w przypadku głosów, które nawiązują do traumy;Zastosowanie EMDR jest wskazane również, gdy życiowe doświadczenia wpływają pośrednio na psychozę poprzez podstawowe przekonania na temat siebie, innych i świata. Na przykład, ktoś nad kim znęcano się w szkole spodziewa się negatywnych zachowań ze strony innych ludzi i w późniejszym czasie rozwijają się u niego urojenia paranoiczne; albo też wykazano, że niska samoocena wpływa na sposób reagowania na obraźliwe głosy; EMDR może też być zastosowane do przetworzenia negatywnych, nierealistycznych i lękowych wyobrażeń dotyczących przeszłości lub też negatywnych wyobrażeń związanych z psychozą (doświadczeniami psychotycznymi). Model dwóch metod Podejście dwóch metod ma na celu pomóc terapeucie w konceptualizacji przypadku i sformułowanie hipotez odnośnie tego, jakie cele pracy (target) mają zasadnicze znaczenie dla zmniejszenie nasilenia objawu. Innymi słowy, jest to procedura mająca na celu wybranie wspomnienia do przetwarzania za pomocą standardowej procedury. Pierwsza metoda polega na skupieniu się na problematycznych objawach i zidentyfikowaniu wspomnień, które odegrały w stosunku do nich rolę przyczynową lub powodowały nasilenie tych objawów. Dokonuje się to poprzez bezpośrednie pytania skierowane do pacjenta np. „Z Pana/i punktu widzenia, jakie wydarzenie jest odpowiedzialne za obecne objawy lub mogło wpłynąć na ich pogorszenie?” lub „Jakie wydarzenia doprowadziły według Pan/i do tych objawów?”. W ten sposób na linię czasu zostają naniesione wydarzenia, a następnie zostaje określona hierarchia ich ważności. Druga metoda polega na zidentyfikowaniu wspomnień będących podłożem dysfunkcyjnych przekonań podstawowych. Ma ona szczególnie zastosowanie w złożonych sytuacjach, gdzie przekonania pacjenta odgrywają istotną rolę w jego funkcjonowaniu. Dokonuje się to poprzez pytania skierowane do pacjenta, na przykład, „Co spowodowało, że zaczął Pan, że jest Pan … [przekonanie podstawowe]?”. Następnie te wspomnienia są przetwarzane za pomocą standardowej procedury. (cdn) Terapia EMDR, czyli Eye Movement Desensitization and Reprocessing, to jedna z form psychoterapii, stosowana przy leczeniu traumy. W języku polskim nazwę terapii tłumaczymy jako „terapię odwrażliwiania i przetwarzania za pomocą ruchu gałek ocznych”. Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich cierpicie na traumę, koniecznie sprawdź, na czym polega terapia EMDR. Wpływ traumy na psychikę Bolesne doświadczenia z przeszłości zawsze pozostawiają po sobie ślad w naszej psychice. W większości przypadków jesteśmy w stanie sobie z nimi poradzić, oswoić emocje z nimi związane i z czasem zdystansować do całego zdarzenia. Niekiedy jednak dane wydarzenie jest tak silnym przeżyciem pod względem emocjonalnym i/lub fizycznym, że pamięć o nim jest „zamrożona”. Terapia EMDR ma pomóc to zmienić. Nasz mózg nie był w stanie przetworzyć tego doświadczenia, a emocje z nim związane zostają zablokowane, aby uaktywniać się niespodziewanie pod wpływem neutralnych bodźców (np. zapachu czy dźwięku). Mimo upływu lat przywołanie danego wydarzenia wiąże się z silnymi emocjami i stresem. Z tego powodu doświadczenie to nie jest dla nas jedynie wspomnieniem, lecz wciąż na nowo przeżywanym zdarzeniem. Trauma niesie ze sobą poważne konsekwencje emocjonalne ( lęk) oraz fizjologiczne ( apatię, problemy ze snem, różnego rodzaju choroby). Aby móc oswoić się z przeszłością, konieczne jest podjęcie terapii. Skuteczna forma psychoterapii EMDR to terapia opracowana przez amerykańską psycholog Francine Shapiro w 1987 roku. Zauważyła ona, że w momencie odczuwania przez nią silnego stresu, szybkie i powtarzające się ruchy gałek ocznych pozwalają obniżyć poziom towarzyszącego jej niepokoju. Po ponad 30 latach EMDR jest jedną z najczęściej stosowanych form psychoterapii w USA. Jednocześnie zyskuje coraz większą popularność w Europie, w tym w Polsce. Terapię EMDR do leczenia traum poleca Światowa Organizacja Zdrowia oraz Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. Jej skuteczność potwierdzają nie tylko liczne badania kliniczne, ale i pacjenci, którym udało się poradzić sobie z traumą po wydarzeniach z przeszłości. Na czym polega terapia EMDR? Terapia EMDR ma na celu zmienić nasze postrzeganie o wydarzeniach z przeszłości, aby były one dla nas wspomnieniami, a nie wciąż przeżywanym doświadczeniem. W tym celu wykorzystuje się proces przetwarzania informacji przez mózg. Terapeuta stymuluje zmysły pacjenta, (przeważnie ruch gałek ocznych), aby uruchomić proces przetwarzania informacji. Pozwala to na ponowne przetworzenie zablokowanych emocji i wydarzenia i nadanie im nowego znaczenia. Jak wygląda terapia EMDR w praktyce? Pacjent jest odpowiednio przygotowywany do terapii, aby przywoływanie bolesnych wspomnień i emocji z nimi związanych odbywało się w bezpieczny sposób. Podczas sesji pacjent powraca pamięcią do traumatycznych wydarzeń, skupia się na emocjach, myślach i sygnałach z ciała, które mu towarzyszą. Jednocześnie terapeuta stymuluje naprzemiennie obie półkule mózgowe pacjenta. Zazwyczaj pacjent wodzi wzrokiem za ręką terapeuty, który wykonuje dłonią wahadłowe ruchy, możliwe jest także używanie bodźców dotykowych lub akustycznych. Podczas sesji pacjent, mimo iż przywołuje pamięć o bolesnych doświadczeniach, z czasem odczuwa ulgę, a stres z nimi związany ustępuje lub staje się mniejszy. Pacjent przetwarza dane przeżycie z przeszłości i łączy je z bieżącymi doświadczeniami. Umożliwia to nadawanie traumatycznym wydarzeniom nowe, bezpieczniejsze znaczenie. Terapia EMDR – dla kogo? Terapia EMDR jest polecana dla osób, które cierpią na traumę związaną z wydarzeniem z przeszłości, jak przemoc fizyczny i psychiczna, gwałt, wypadek, opuszczenie przez opiekuna w dzieciństwie. Ta forma psychoterapii sprawdza się nie tylko przy leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD), ale i depresji, różnego rodzaju lęku, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, fobii. EMDR jest również wykorzystywana w terapii osób pracujących w służbach mundurowych i ratunkowych. Decyzja o podjęciu terapii EMDR należy do lekarza. Przeciwwskazaniami do terapii są epilepsja czy skłonność do omdleń. Czas trwania terapii EMDR zależy od problemu, z którym boryka się pacjent. Niektórym osobom pomaga kilka sesji, w innych przypadkach leczenie może potrwać znacznie dłużej. Pojedyncza sesja trwa zazwyczaj od 50 do 90 min. Techniki EMDR jako sposób na obniżenie poziomu lęku w sytuacji pandemii. Sytuacja pandemii jest sytuacją kryzysową, co oznacza, że może ona przekraczać możliwości psychologiczne jednostki do poradzenia sobie z nią. Kiedy mamy do czynienia z sytuacją kryzysową, a w przypadku zakażenia, choroby lub śmierci kogoś bliskiego czasami nawet traumatyczną, to po fazie szoku człowiek stara się przystosować do nowych warunków. Adaptacja jest procesem związanym z wysiłkiem i dlatego, jeżeli sytuacja kryzysu i stresu przedłuża się, może dojść do fazy wyczerpania. W sytuacji epidemii zagrożona jest nasza teraźniejszości, ale i przyszłość. Brakuje poczucia, że zagrożenie minęło i należy już do przeszłości. Zupełnie naturalne jest, że w takiej sytuacji towarzyszy nam lęk, poczucie niepokoju, zmęczenie, złość, irytacja, a niekiedy i poczucie winy. Z powodu przedłużającej się sytuacji izolacji i niepewności zostały przygotowane procedury sesji EMDR, aby pomóc osobom, które szczególnie silnie odczuwają negatywne emocje związane z pandemią. Procedury te są krótkie, konkretne i co szczególnie ważne dla pracy online, nie wymagają pracy z przeszłością. Celem ich zastosowania jest przywrócenie poczucia kontroli, obniżenie poziomu lęku i niepokoju. Główna procedura została opracowana w Izraelu przez Gary’ego Quinn’a i tam też zastosowana. Pozostałe protokoły są adaptacją narzędzi Francine Shapiro oraz Roberta Millera. Obecnie sesje przeprowadzane są w już w całej Europie, szczególnie dużo sesji odbywa się we Włoszech i stamtąd też płyną informacje o pozytywnych efektach takiego sposobu pracy. Sesje oparte są na autostymulacji- tappingu (opukiwaniu) kolan lub ramion przez klienta równolegle z przekształcaniem negatywnych myśli na treści bardziej adaptacyjne i pozytywne. Dodatkowo stosowane są procedury wizualizacyjne, pomagające radzić sobie z wewnętrznym bólem i przerażeniem. Wspierające są techniki relaksacyjne, które „uspokajają” części układu nerwowego odpowiadające za emocję strachu. Co ważne – klient może w przerwie pomiędzy sesjami sam stosować poznane techniki, kiedy tylko uzna, że potrzebuje się uspokoić i wyciszyć. Monika Wicińska, psychoterapeutka EMDR Skip to content Eye Movement Desensitization and Reprocessing to metoda terapeutyczna opracowana przez amerykańską psycholog Francine Shapiro. W 1987 roku Shapiro zauważyła, że istnieje powiązanie między ruchami gałek ocznych a obniżeniem poziomu lęku, niepokoju i natarczywych wspomnień. Pracując z grupą siedemdziesięciu wolontariuszy, prowadząc następnie przez lata kolejne prace badawcze opracowała standaryzowaną metodę terapii i w roku 1995 opublikowała wyniki swoich badań. Terapia EMDR stosowana jest przy pojedynczych ostrych traumach: zdarzenia komunikacyjne, doznanie przemocy, gwałt oraz po przeżyciach traumatycznych, które miały miejsce dawniej i przekształciły się w przewlekły syndrom posttraumatyczny. Podczas terapii EMDR zwraca się szczególną uwagę na niebezpieczeństwo retraumatyzacji, dlatego terapeuta nieustannie dba o stabilność pacjenta. Obecnie jest wykorzystywana do leczenia znacznie szerszego zakresu problemów: zaburzenia lękowe, odżywiania, fobie, ataki paniki, chroniczny ból czy depresja a nawet choroby onkologiczne. Trwają także badania nad pracą z osobami uzależnionymi. Na cykl terapeutyczny składa się psychoedukacja, stabilizacja, odwrażliwianie i przepracowanie mające doprowadzić do synchronizacji obu półkul mózgowych. W traumie bowiem dochodzi do blokady emocji, ich przewodzenia i przetwarzania. Przyjmuje się, że dzięki dokonującej się podczas EMDR naprzemiennej stymulacji obu półkul mózgowych – prawej, w której przetwarzane są przede wszystkim emocje i lewej odpowiedzialnej za logiczne myślenie oraz język – dokonuje się poprawa zakłóconych funkcji emocjonalnych. Stymulację tę pobudzają prowokowane przez terapeutę ruchy gałek ocznych. W niektórych przypadkach np. u osób nie mogących pracować oczami a także u dzieci stosuje się bodźce dotykowe (tapping). EMDR stanowi atrakcyjną alternatywę dla osób, które nie mogą lub nie chcą opowiadać o trudnych przeżyciach. Ponadto terapia EMDR trwa stosunkowo krótko (3 do 7 sesji), a jej efekty odczuwa się bardzo szybko.

jak wygląda terapia emdr